حمدالله سجاسی قیداری؛ حمیده محمودی؛ هوریه هوایی
چکیده
امنیت مسئله بسیار مهمی در توسعه می باشد. بر این اساس وجود احساس امنیت بستر مناسبی برای تحولات جدید خواهد بود. زیرا احساس امنیت حالتی است که آحاد جامعه هراس و بیمی نسبت به حقوق و آزادی‌های مشروع نداشته و به‌هیچ‌وجه حقوق آنان به مخاطره نیفتد. اما در برخی شرایط ممکن است امنیت یک مکان تحت تأثیر عواملی دستخوش دگرگونی گردد. در شرایط امروزی ...
بیشتر
امنیت مسئله بسیار مهمی در توسعه می باشد. بر این اساس وجود احساس امنیت بستر مناسبی برای تحولات جدید خواهد بود. زیرا احساس امنیت حالتی است که آحاد جامعه هراس و بیمی نسبت به حقوق و آزادی‌های مشروع نداشته و به‌هیچ‌وجه حقوق آنان به مخاطره نیفتد. اما در برخی شرایط ممکن است امنیت یک مکان تحت تأثیر عواملی دستخوش دگرگونی گردد. در شرایط امروزی کاهش همگونی اجتماعی به واسطه ورود افراد خارج از اجتماع مانند گردشگران میتواند یکی از دلایل کاهش امنیت به ویژه در مکان های کوچک مانند روستاها باشد. به همین دلیل در این مطالعه سعی شده احساس امنیت روستاییان در روستاهایی که هدف گردشگری هستند بررسی شود. بر این اساس روش‌شناسی این پژوهش از نوع پژوهش‌های توصیفی– تحلیلی است و از نظر هدف پژوهشی، کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل 10 روستای هدف گردشگری شهرستان نیشابور میباشند. برای تعیین حجم نمونه از کل روستاهای نمونه، با استفاده از فرمول کوکران 117 نفر انتخاب گردید. روایی شاخص ها از طریق پانل کارشناسان و پایایی نیز با آلفایکرونباخ مورد تایید قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و برای رتبه‌بندی روستاها از مدل waspas و نرم افزار GIS استفاده‌شده است با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از مقایسه میانگین احساس امنیت در دو گروه زنان و مردان می‌توان بیان کرد که زنان نسبت به مردان احساس امنیت بیشتری دارند؛ اما درمجموع در هر دو گروه احساس امنیت پایین‌تر از حد متوسط 3 می‌باشد. همچنین با توجه به نتایج تحلیل عاملی گویههای برخورد با افراد مزاحم، امنیت خالی گذاشتن منزل در طول شبانه‌روز و رعایت موازین اخلاقی توسط گردشگر بیشترین بار عاملی را به دست آوردند. نتایج تحلیل فضایی تفاوت احساس امنیت در روستاهای نمونه نشان می‌دهد که روستای بوژآباد با امتیاز 0.371 دارای بیشترین و روستای غار با امتیاز 0.291 دارای کمترین سطح اطمینان امنیت هستند.
حمدالله سجاسی قیداری؛ یعقوب اسفرم
چکیده
ناهمگنی در طوایف همواره از انسجام جامعه در سطوح مختلف می‌کاهد و موجب بروز نزاع‌های طایفه‌ای- قبیله‌ای می‌شود و در پی آن مشارکت و انسجام اجتماعی به حداقل خود می‌رسد که نمود آن در سطح محلی بسیار بالا می باشد. به‌ویژه ضعف در انسجام و مشارکت مردمی در جامعه روستایی از پویایی روستاها می‌کاهد و رشد و توسعه روستایی را با دشواری مواجه ...
بیشتر
ناهمگنی در طوایف همواره از انسجام جامعه در سطوح مختلف می‌کاهد و موجب بروز نزاع‌های طایفه‌ای- قبیله‌ای می‌شود و در پی آن مشارکت و انسجام اجتماعی به حداقل خود می‌رسد که نمود آن در سطح محلی بسیار بالا می باشد. به‌ویژه ضعف در انسجام و مشارکت مردمی در جامعه روستایی از پویایی روستاها می‌کاهد و رشد و توسعه روستایی را با دشواری مواجه می‌سازد. براین اساس هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه نزاع‌های طایفه‌ای- قبیله‌ای و توسعه‌نیافتگی روستایی در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌باشد. به همین منظور با روش‌شناسی کتابخانه‌ای و توصیفی- تحلیلی تعداد 300 نفر سرپرست خانوار از طریق نمونه‌گیری در 9 نقطه روستایی که بیشترین تعداد نزاع به‌عنوان جامعه آماری انتخاب گردید و پرسشنامه‌های تدوین شده از طریق شاخص‌های تحقیق تکمیل گردید. برای دستیابی به اهداف پژوهش، از روشهای آماری استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که نزاع‌های طایفه‌ای- قبیله‌ای در محدوده مورد مطالعه همچنان یک چالش اساسی در فرایند توسعه‌یافتگی بشمار می‌رود. همچنین میان نزاع‌های طایفه‌ای- قبیله‌ای و توسعه‌نیافتگی روستایی ارتباط عمیقی وجود دارد. علاوه بر این در بین طوایف و روستاهای مختلف تفاوت معناداری به لحاظ سطح نزاع طایفه‌ای- قبیله‌ای و توسعه‌نیافتگی روستایی مشاهده شده است.
